هدف از این مقاله، تحلیل عوامل مؤثر بر انتشار ترکیبات کربن (دی اکسیدکربن و منوکسید کربن)، حاصل از مصرف انرژی در بخش حمل و نقل و زیربخشهای آن (جادهای، ریلی و هوایی) است. برای بررسی این امر، عوامل تأثیرگذار بر شاخص انتشار ترکیبات کربن، شامل رشد اقتصادی، رشد جمعیت، تغییرات ساختاری، ضریب انتشار، شدت انرژی، ترکیب سوختی، شیوه حمل و نقل و قیمت،از طریق روش تحلیل تجزیهای شاخص (IDA) برای سالهای 90-1378ش،در نظر گرفته شده است. نتایج این مطالعه نشان می-دهد که در کل بخش حمل و نقل مقیاس و رشد اقتصادی بیشترین تأثیر را بر افزایش انتشار ترکیبات کربن داشته است. اثر شدت انتشار و ترکیب سوختیدر طی این سالها متفاوت بوده و تغییرات شیوه حمل و نقل تأثیر چندانی نداشته است. بررسی اثرات قیمتی نشان میدهد که ارزان بودن سوخت باعث افزایش انتشار ترکیبات کربن شده است. در مقابل،شدت انرژی و تا حدی تغییر ساختار در بخش حمل و نقل تا حدی اثر کاهندهای بر میزان انتشار داشته است. در بخش حمل و نقل جادهای نیز وضعیت به همین منوال بوده است، در این بخش ترکیبات سوختی و شدت انتشار بیشترین اثر بر کاهش انتشار منوکسید کربن داشته است. در بخش حمل و نقل ریلی و هواییمقیاس مهمترین اثر را درافزایش انتشار ترکیبات کربن دارد. این موارد نشان میدهد استفاده از ترکیب سوختهای پاک، توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی و ریلی، توسعه زیربنایی در تمامی بخشهای حمل و نقل میتواند در کاهش انتشار ترکیبات کربن نقش داشته باشد.
davodi A, naji meydani A. Decomposition of carbon compounds emission index (carbon dioxide and carbon monoxide) in the transport sector and subsectors (1999-2011). qjerp 2015; 23 (74) :117-150 URL: http://qjerp.ir/article-1-1046-fa.html
داودی آزاده، ناجی میدانی علی اکبر. تحلیل تجزیهای شاخص انتشار ترکیبات کربن (دی اکسیدکربن و منوکسیدکربن)در بخشهای حمل و نقل و زیربخشهای آن در ایران طی سالهای 1390-1378 . فصلنامه پژوهش ها وسیاست های اقتصادی. 1394; 23 (74) :117-150