جهانگیر بیابانی، بیتا شایگانی، کامران ندری، مصعب عبدالهی‌آرانی،
دوره ۲۰، شماره ۶۲ - ( ۴-۱۳۹۱ )
چکیده
این مقاله به دنبال آن است که با استفاده از نظریه منطقه بهینه پولی به بررسی امکان‌پذیری یک اتحادیه پولی در میان کشورهای سازمان همکاری اقتصادی (اکو) با استفاده از الگوریتم خوشه‌بندی فازی نسبت به مرکز بپردازد. به عبارت دیگر، این مقاله درجه همگرایی کشورهای اکو را طی دو دوره (۱۹۹۹- ۱۹۹۲) و (۲۰۱۰- ۲۰۰۰) بر اساس شش معیار نظریه منطقه بهینه پولی مورد مطالعه قرار می‌دهد. نتایج این مقاله نشان می‌دهد که کشورهای اکو از همگرایی کامل در معیارهای نظریه منطقه بهینه پولی برخوردار نیستند تا بتوان آنها را در یک خوشه طبقه‌بندی نمود، اما در مقابل کشورهای اکو در معیارهای نظریه منطقه بهینه پولی دارای همگرایی ناقص هستند، یعنی می‌توان این کشورها را بر اساس نزدیکی بیشتر در این معیارهای نظریه منطقه بهینه پولی در چند خوشه دسته‌بندی کرد. درمجموع، بطور نسبی با گذار از دوره اول به دوره دوم هم میانگین مقدار معیارهای نظریه منطقه بهینه پولی کشورهای اکو بهبود یافته است و هم همگرایی این معیارهای نظریه منطقه بهینه پولی در آنها ارتقاء داشته است. از سوی دیگر، چون تمایل خوشه‌بندی‌ها از دوره اول به دوره دوم به سمت خوشه‌بندی با تعداد خوشه‌های کمتر رفته است، در نتیجه از این طریق نیز می‌توان نتیجه‌گیری نمود که همگرایی کشورهای اکو بطور نسبی از دوره اول به دوره دوم افزایش داشته است.
