۲ نتیجه برای هزینه‌های سلامت
سیدصدرالدین نورالدینی، حسین صادقی سقدل، عباس عصاری آرانی، سجاد فرجی دیزجی،
دوره ۲۹، شماره ۹۸ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
بیماری‌های مزمن به عنوان یکی از عوامل اصلی مرگ و میر و هزینه‌های خانوار در جهان محسوب می‌شوند. مطالعات بسیار کمی به اثرات اقتصادی این بیماری‌ها بر افراد و خانوار در کشور پرداخته است. هدف اصلی این مقاله، نشان دادن اثرات این بیماری‌ها بر هزینه‌های سلامت، مصارف غیرسلامت، درآمد نیروی کار و همچنین درآمد انتقالی خانوار در خانوارهای روستایی و شهری است. با توجه به اینکه داده‌های هزینه سلامت و درآمد انتقالی خانوار در این تحقیق «سانسور شده» و «منقطع» می‌باشند از روش اقتصادسنجی هکمن و برای سایر بخش‌های مدل از روش OLS برای تخمین استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد، در خانوارهای دارای فرد مبتلا به بیماری مزمن، به‌طرز چشم‌گیری هزینه‌های سلامت افزایش می‌یابد. برخلاف انتظار، خانوارهای دارای بیمار مزمن در کنار هزینه‌های بالای سلامت در معرض هزینه‌های غیرسلامت بیشتری نیز هستند. بر اساس نتایج، درآمد انتقالی خانوارهای روستایی دارای بیمار مزمن افزایش معناداری داشته است، در صورتی که اثر این متغیر برای خانوارهای شهری بی‌معنی است. با توجه به کیفیت داده‌های پرسشنامه هزینه- درآمد خانوار و تخصصی نبودن آن در حوزه سلامت و لزوم تحلیل عمیق‌تر اثر بیماری مزمن بر برخی متغیرهای وابسته، لازم است آمارگیری سراسری تخصصی در این زمینه صورت پذیرد.
علی اصغر سالم، اسفندیار جهانگرد، لیلا جباری،
دوره ۲۹، شماره ۹۹ - ( ۹-۱۴۰۰ )
چکیده
نابرابری سلامت را می‌توان به صورت تفاوت‌ها و اختلافات در دستیابی به سلامت بین گروهی از افراد و همچنین تفاوت در فرصت‌های داشتن زندگی سالم تعریف کرد. این تفاوت‌ها به یک نگرانی عمده در زمینه بهداشت عمومی تبدیل شده است و بیشتر کشورها با برقراری سیاست‌هایی درصدد کاهش آنها هستند. سیاستها و دخالت‌هایی که مستقیماً به عوامل اجتماعی و اقتصادی ایجادکننده نابرابری سلامت می‌پردازند، در کاهش این نابرابری بسیار مؤثر هستند. در اینجاست که شناسایی عوامل مؤثر بر نابرابری سلامت اهمیت می‌یابد. هدف این مطالعه تعیین عواملی است که با نابرابری سلامت در ارتباطند. برای دستیابی به این هدف، از روش داده‌های ترکیبی برای ۳۱ استان ایران طی سال‌های ۱۳۹۷_۱۳۸۸ استفاده و شاخص نابرابری سلامت با استفاده از ضریب جینی محاسبه شده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که ضریب تورم در بخش سلامت، نابرابری درآمد، آموزش و بیکاری مثبت و از نظر آماری معنادار است. همچنین، در این مدل درآمد، بیمه و مخارج عمرانی دولت به کاهش نابرابری سلامت کمک می‌کند.
