گندم به عنوان غذای اصلی اغلب جوامع ازجمله ایران یک کالای استراتژیک و راهبردی بوده و از اهمیت ویژه‌ای برخورداراست. به همین جهت تلاش دولتمردان، افزایش سطح زیر‌کشت وتولید آن می‌باشد. بررسی آمارها نشان می‌دهد که طی برنامه‌های توسعه به طور متوسط بیشترین میزان تولید و سطح زیرکشت مربوط به سه سال اول برنامه چهارم بوده وتفاوت آشکاری با برنامه‌های قبلی نشان می‌دهد. همچنین در راستای حمایت ازکشاورزان،سهم خرید گندم توسط دولت از 6/36 درصددربرنامه اول توسعه به8/74 درصد در سه سال اول برنامه چهارم رسیده است. به منظورارزیابی تاثیر قیمت‌های تضمینی بر میزان تولید گندم طی سال‌های (1386-‌ 1368)، ازرابطه مبادله ومدل تعدیل جزئی نرلاو استفاده شد. نتایج نشان می‌دهدکه نمی‌توان تاثیر قیمت‌های تضمینی گندم را برافزایش مقدار تولید قوی تلقی نمود.