این مقاله با استفاده از مدل رگرسیون انتقال ملایم به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین مدل­های تغییر رژیمی، نقش توسعه مالی در تأثیر تمرکز و ثبات بانکی بر ارزش‌افزوده صنعت را، طی دورۀ زمانی 1360 تا 1393ش، مورد بررسی قرار داده است. برای این منظور از اعتبارات مالی مهیا شده، به‌صورت درصدی از تولید ناخالص داخلی، به‌عنوان شاخص توسعه مالی و متغیر انتقال استفاده شده است. برای محاسبه تمرکز از شاخص 3 بنگاه برتر و برای ثبات بانکی از شاخص زد- اسکور استفاده شده است. نتایج آزمون خطی بودن، وجود رابطۀ غیرخطی بین متغیرهای مورد مطالعه را نشان می­دهد. نتایج حاکی از این است که حد آستانه­ای برابر 69/15 درصد است و پارامتر شیب نیز 255/0 برآورد شده است. در رژیم اول افزایش ثبات بانکی تأثیر مثبت و متغیر تمرکز بانکی تأثیر منفی بر ارزش‌افزوده بخش صنعت دارد. در رژیم دوم یعنی در سطوح بالای توسعۀ مالی، ثبات و تمرکز بانکی تأثیر متفاوت از حالت قبلی بر ارزش‌افزوده دارند. به عبارت دیگر در سطوح خیلی بالاتر توسعه مالی، ثبات بانکی تأثیر منفی و تمرکز بانکی تأثیر مثبت بر ارزش‌افزوده دارد.