ساختار صادراتی یک کشور با گذر از مراحل مختلف توسعهیافتگی به تدریج متنوعتر میشود و طی زمان در برخی بخشهای اقتصادی تمرکز بیشتر و تنوع کمتری مییابد. بر این اساس، متنوعساختن ساختار تولید یک کشور برای تنوعبخشی به امر صادرات و سپس رسیدن به مرحله تخصص صادراتی امری ضروری است. مطالعه حاضر برای بررسی روند تنوعپذیری صادرات غیرنفتی کشور ضمن بررسی و محاسبه شانزده شاخص تنوعپذیری سه نقطه ضعف اصلی آنها شامل عدم رعایت شروط سازگاری، یکنواختی و همسازی را برشمرده شاخص جدیدی را تحت عنوان شاخص تنوعپذیری ترکیبی برای رفع این نقاط ضعف معرفی کرده و مورد محاسبه قرار میدهد. نتایج محاسبه شاخص تنوعپذیری ترکیبی نشان میدهد که روند صادرات غیرنفتی کشور به لحاظ تنوعپذیری به سه دوره روند صعودی شدید طی سالهای (۱۳۷۳-۱۳۸۰) روند صعودی آرام و رسیدن به نقطه حداکثری طی دوره (۱۳۸۰-۱۳۸۴) و روند نزولی طی سالهای (۱۳۸۴-۱۳۸۷) با یک رشد آرام در سال 1388 تقسیمبندی میشود.
Maleki A. Diversification in Non-Oil Export of Iran with Introduction of a New Index. qjerp 2011; 19 (58) :79-106 URL: http://qjerp.ir/article-1-206-fa.html
مالکی امین. بررسی تنوعپذیری در صادرات غیرنفتی ایران با معرفی یک شاخص جدید . فصلنامه پژوهش ها وسیاست های اقتصادی. 1390; 19 (58) :79-106