سند چشمانداز ج.ا.ا. دستیابی به "اشتغال کامل"را از ویژگیهای اقتصادی ایران در افق 1404 قلمداد نموده است. با این وجود، شواهد موجود حاکی از آن است که علاوه بر آنکه اقتصاد ایران نتوانسته است اشتغال مورد پیشبینی در برنامههای توسعه را ایجاد نماید، بخش عمدهای از اشتغال موجود نیز در طول هر برنامه از بین رفته است. بنابراین خالص اشتغال ایجاد شده یا "اشتغالزایی خالص" به مراتب کمتر از مقادیر پیشبینی شده بوده و از این رومیتوان تاثیر آن را بر نرخهای بیکاری دو رقمی نشان داد. با چنین رویکردی، پژوهش حاضر بر آن است تا با استفاده از دادههای صنایع تولیدی بر حسب کدهای دو رقمی ISIC طی دورههای 93-1379، میزان اشتغالزایی خالص را محاسبه و با ارزیابی عوامل موثر بر آن، گامی در راستای دستیابی به اهداف سند چشمانداز -اشتغال کامل- بردارد. با استفاده از مدل اقتصادسنجی دادههای تلفیقی عوامل موثر بر ایجاد اشتغال در پنج گروه ویژگیهای بنگاه، صنعت، مخارج، نیرویانسانی و محیطی رتبهبندی شدهاند. نتایج حاصل نشان داده است اگرچه صنایع ایران به لحاظ اشتغالزایی دارای تمایزات اساسیاند، اما ایجاد اشتغال صنعتی، پدیده تصادفی نبوده و میتوان با شناسایی عوامل موثر بر آن زمینه را برای افزایش یا کاهش آن فراهم نمود.
feizpour M, peyravi M. Net Job Creation and Its Effective Factors in Iranian Manufacturing Industries. qjerp 2020; 28 (94) :457-496 URL: http://qjerp.ir/article-1-2342-fa.html
فیض پور محمدعلی، پیروی مهدیه. اشتغالزایی خالص و عوامل موثر بر آن در صنایع تولیدی ایران. فصلنامه پژوهش ها وسیاست های اقتصادی. 1399; 28 (94) :457-496