در اقتصاد ایران که دارای بازار مالی بانک محور است، بازار پول بازار مهمی محسوب میشود، بنابراین پایش این بازار از اهمیت بالایی برخوردار است. جهت پایش بازار یکی از الزامات شناسایی تنش در این بازار است. بحرانهای مالی دهه گذشته از یک سو و ابتکار صندوق بینالمللی پول برای ساخت سیستم هشداردهنده اولیه از سوی دیگر سبب شد تا موجی از تحقیقات در خصوص بحران بانکی انجام گیرد.
از جمله چالشهای متدولوژی در تحقیقات تجربی انجام شده شناسایی زمان وقوع بحران بانکی است. در مطالعات تجربی برای شناسایی بحران بانکی اغلب از دو روش استفاده شده است. نخست روش وقایع و دیگری روش شاخص تنش بازار پول است. در این مقاله، ضمن معرفی هریک از این روشها به همراه نقاط ضعف و قوت آنها به محاسبه شاخص تنش بازار پول در اقتصاد ایران طی دوره زمانی (1387-1350) پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد در برخی مقاطع زمانی اقتصاد ایران با نوسانهای بالای شاخص تنش بازار پول مواجه بوده که نشاندهنده احتمال وقوع شرایط بروز بحران بانکی است؛ هرچند بهدلیل ساختار دولتی حاکم بر بانکها این شرایط منجر به بروز بحران بانکی آشکار نشده است.