با توجه به ساختار نظامهای نرخارز در ایران و وابستگی آن به درآمدهای نفتی در دهههای اخیر، انتظار میرود که تغییرات نرخارز درنتیجه تغییرات عمده قیمت نفت صورت گیرد. در این راستا افزایشها و کاهشها در نرخارز با تأثیرگذاری بر میزان سودآوری بنگاههای اقتصادی، میتواند بر سطح اشتغال بنگاههای اقتصادی مؤثر واقع شود و البته این نوع اثرگذاری میتواند نامتقارن باشد.بر این مبنا، پژوهش حاضر اثر غیرخطی نرخارز بر اشتغال را در ایران، در قالب یک الگوی پایه و 5 الگوی بخشی (بخشهای کشاورزی، خدمات، معدن، آب، برق، گاز، صنایع کارخانهای و ساختمان) مورد بررسی قرار داده است. برای این منظور از رهیافت خودتوضیحی با وقفههای توزیعی غیرخطی و دادههای سالانه در دوره 1396-1347 استفادهشده است. نتایج حاصل از الگوی پایه (کلی) در بلندمدت حاکی از آن است که افزایشها در نرخارز اثر معناداری بر اشتغال کل ندارد ولی کاهشها در نرخارز با اثری معکوس بر اشتغال کل همراه است. بهطور مشابه برآورد الگو در قالب پنج بخش مذکور نشان میدهد که افزایشها در نرخارز تأثیر معناداری بر اشتغال بخشها ندارد. با این حال اثر کاهشها در نرخارز بر اشتغال در بخشهای خدمات، معدن، آب، برق، گاز، صنایع کارخانهای و ساختمان معکوس است. ازاینرو بهطورکلی و در چهار بخش خدمات، معدن، آب، برق و گاز، صنایع کارخانهای و ساختمان (بهطور جزئی)، نرخارز اثر نامتقارنی بر اشتغال در اقتصاد ایران داشته است.
zaroki S, Elmi Z M, Yousefi barfurushi A. Analyzing the Asymmetric Effect of Exchange Rate on Employment in Iran with Emphasis on Economic Sectors . qjerp 2019; 27 (90) :277-312 URL: http://qjerp.ir/article-1-2323-fa.html
زروکی شهریار، علمی زهرا میلا، یوسفی بارفروشی آرمان. تحلیل اثر نامتقارن نرخارز بر اشتغال در ایران
با تأکید بر بخشهای اقتصادی
. فصلنامه پژوهش ها وسیاست های اقتصادی. 1398; 27 (90) :277-312