ایران با جمعیتی حدود یک درصد از کل جمعیت دنیا حدود پنج درصد مصرف کل چای جهان را به خود اختصاص داده است. مصرف سرانه کشور 1550 گرم است که 50 درصد آن در داخل تولید و بقیه از طریق واردات تأمین می‌شود. در این نوشتار به بررسی مزیت نسبی تولید چای در استان گیلان پرداخته شده است. داده‎های جمع‌آوری شده در مورد چای‌کاران استان گیلان مربوط به سال زراعی 1382-1381 است و برای تعیین مزیت نسبی چای از سه معیار منفعت خالص اجتماعی ، هزینه منابع داخلی و نسبت هزینه به منفعت اجتماعی استفاده شده و برای محاسبه نرخ سایه‌ای از روشهای برابری قدرت خرید نسبی، برابری قدرت خرید مطلق و روش فائو استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده آن است که گیلان نسبت به کشورهای هند و امارات متحده عربی به‌عنوان صادرکننده‌های چای به ایران دارای مزیت نسبی است و از نظر صادرات نسبت به کشورهای انگلستان، تاجیکستان، ترکمنستان، ازبکستان، افغانستان و اوگاندا دارای برتری نسبی است.