هدف این مقاله بررسی هزینه اجتماعی کربن (SCC) به عنوان یکی از مهمترین موضوعات برای فهمیدن و بهکارگیری سیاستهای تغییرات آب و هوایی، در ایران با استفاده از اطلاعات اقتصادی دوره زمانی 1390-1395 است. این مفهوم نشان دهنده هزینههای اقتصادی ناشی از انتشار یک تن کربن اضافه است. در این مطالعه از سه رویکرد برای بررسی موضوع و مقایسه نتایج استفاده شده است؛ این رویکردها شامل استفاده از مدل پویای تعادل عمومی اقتصادی- محیطزیستی(DICE-2016R)، شاخصهای بانک جهانی و ترازنامه انرژی، بررسی میزان سالهای عمر از دست رفته است. در بررسی مدل پژوهش از چند سناریو شامل بررسی اثر نرخ تنزیل، تحلیل میانگین سالهای عمر از دست رفته و کشش سرمایه استفاده شده است. نتایج برآورد مدل پژوهش نشان میدهد که هزینه اجتماعی کربن سالانه در ایران به میزان 513891.232 ریال بر تن CO2 در سال 1395 برای دورهی منتهی به سال1400 است. همچنین نتایج بیانگر این مطلب است که در پی اجرای سیاستهای کنترل انتشار کربن، تولید و مصرف در دورههای اولیه کاهش مییابد و با جایگزینی تکنولوژی روند صعودی پیدا میکند. نکته مهم مقاله این است که استفاده از روش سالهای عمر از دست رفته نتایج قابل اتکاتری نسبت به سایر روشها بهدست میدهد.
frazmand H, salahmanesh A, andazesh Y, rezaee M R. The Social Cost of Carbon in Iran: Concepts and Results from
the DICE-2016R Model and Alternative Approaches. qjerp 2019; 27 (90) :243-276 URL: http://qjerp.ir/article-1-2350-fa.html
فرازمند حسن، صلاح منش احمد، اندایش یعقوب، رضایی محمدرضا. هزینه اجتماعی کربن در ایران: مفاهیم و نتایج مدل DICE-۲۰۱۶R و رویکردهای جایگزین. فصلنامه پژوهش ها وسیاست های اقتصادی. ۱۳۹۸; ۲۷ (۹۰) :۲۴۳-۲۷۶