مطالعات سال‌های اخیر درخصوص مدل‌های تعادل عمومی نشان می‌دهند که مدل‌های تعادلی تعیین نرخ ارز حقیقی با در‌نظر‌گرفتن هزینه مبادلات، یک فرایند تعدیل غیرخطی را نسبت به برابری قدرت خرید PPP می‌طلبد. آزمون‌های هم‌انباشتگی مرسوم‌که آثار هزینه مبادلات را در‌نظر نمی‌گیرند، اغلب فرضیه PPP بلندمدت را با شکست مواجه می‌کنند. در‌این تحقیق با در‌نظر‌گرفتن هزینه‌های مبادله و تعدیل غیرخطی PPP ، روند تعدیل انحرافات PPP را بررسی نموده‌ایم. ابتدا با بهره‌گیری از دو سری داده‌های سالانه و ماهانه برای دوره زمانی (2007- 1975) فرضیه فرایند تعدیل خطی انحرافات PPP را در مقابل فرضیه فرایند تعدیل خودرگرسیونی با انتقال ملایم STAR آزمون کردیم‌که به طور قوی فرض خطی بودن تعدیل رد می‌شود. سپس، مدل‌های STAR را با استفاده از الگوریتم نیوتن-رافسون و روش حداکثرسازی تابع حداکثر راستنمایی شرطی تخمین زدیم. فرایند سیستماتیک تخمین غیرخطی، رفتار برگشت به تعادل PPP در بلندمدت را تایید می‌کند، اگر چه در کوتاه‌مدت PPP از رفتار‌گام تصادفی پیروی می‌کند.