بانکداری پیوندی یکی از روشهای تأمین مالی خرد است که با هدف پیوند مالی بین سازمانهای مالی رسمی (بانکهای تجاری و دولتی) و گروههای مالی محلی، سعی در گسترش دستیابی گروههای هدف به خدمات مالی خرد دارد. هدف این تحقیق آسیبشناسی پیادهسازی بانکداری پیوندی در نظام بانکداری ایران است. برای این منظور این پژوهش با استفاده از روش تحقیق کتابخانهای، مطالعات میدانی، مصاحبه با کارشناسان، مدیران و صاحبنظران صنعت بانکداری و با بهرهگیری از روش تحلیل عاملی SWOT در سال ۱۴۰۱، نقاط ضعف، قوت، فرصت و تهدید استفاده از بانکداری پیوندی در ایران را استخراج نموده و سپس استراتژیهای مرتبط را تدوین و با استفاده از رتبهبندی و وزندهی شاخصها و اولویتبندی استراتژیها به تجزیه و تحلیل آنها پرداخته است. دستاوردهای پژوهش نشانگر آن است که بهترین استراتژی پیادهسازی بانکداری پیوندی در ایران، استراتژی تهاجمی است؛ بدان معنا که راهبردهای پیشنهادی در این بعد، با هدف استفاده از نقاط قوت برای بهرهبرداری از فرصتها مطرح میشوند. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد میشود، میان مؤسسات تأمین مالی خرد و مراکز دانشگاهی و پژوهشی اتصال بیشتری برقرار شده تا با انجام هماهنگی لازم برای انتقال تجربیات، استفادهکنندگان از اعتبارات خرد بتوانند در راستای نیازهای بازار به تولید کالاها و خدمات بپردازند.
Amiri H, Qelich W, Karami M. Pathology Implementation of Linkage Banking in Iran: Using SWOT Factor Analysis. qjerp 2023; 31 (107) :187-212 URL: http://qjerp.ir/article-1-3427-fa.html
امیری حسین، قلیچ وهاب، کرمی محبوبه. آسیبشناسی پیادهسازی بانکداری پیوندی در ایران؛
با استفاده از تحلیل عاملی SWOT. فصلنامه پژوهش ها وسیاست های اقتصادی. 1402; 31 (107) :187-212