این پژوهش به بررسی اثر فناوریهای سبز، توسعه مالی و تعامل آنها بر ضریب ظرفیت بار (LCF) زیستمحیطی ایران طی سالهای 1369 تا 1401 میپردازد. LCF با نسبت ظرفیت زیستی اکوسیستم به ردپای اکولوژیکی محاسبه میشود و شاخصی برای سنجش پایداری محیطزیست است. برای تحلیل روابط، از مدل خودرگرسیون با وقفههای توزیعی فوریه (F-ARDL) و آزمون علیت گرنجری فوریه تودا-یاماموتو (F-TY) مبتنی بر بوتاستراپ استفاده شده است. نتایج نشان میدهد اثر بلندمدت توسعه مالی بر LCF غیرخطی بوده و به سطح فناوریهای سبز وابسته است؛ بهطوریکه افزایش فناوریهای سبز اثر منفی توسعه مالی بر محیطزیست را کاهش میدهد. همچنین رابطه علی از فناوریهای سبز و توسعه مالی به LCF تأیید شده است. یافتهها نشان میدهد مصرف انرژی تأثیر منفی و معناداری بر LCF دارد و فرضیه منحنی ظرفیت بار (LCC) برای ایران معتبر است. استحکام نتایج با تغییر شاخص فناوریهای سبز و نوع برآوردگر نیز تأیید شده است. در نهایت، پژوهش پیشنهاد میکند توسعه ابزارهای مالی و سرمایهگذاری در فناوریهای سازگار با محیطزیست میتواند به افزایش پایداری زیستمحیطی کشور کمک کند.
Golkhandan A. The Interaction Effect of Green Technologies and Financial Development on the Environmental Load Capacity Factor in Iran:
A Novel Approach of Fourier Bootstrap ARDL
and Fourier Bootstrap Granger Causality. qjerp 2025; 33 (115) :246-310 URL: http://qjerp.ir/article-1-3659-fa.html
گل خندان ابوالقاسم. اثر تعاملی فناوریهای سبز و توسعه مالی
بر ضریب ظرفیت بار زیستمحیطی در ایران:
رویکرد نوین ARDL و علیت گرنجری فوریه مبتنیبر بوتاستراپ. فصلنامه پژوهش ها وسیاست های اقتصادی. 1404; 33 (115) :246-310