هدف از انجام این پژوهش بررسی پیچیدگی محصولات رقابت­پذیر کشور در صنعت پتروشیمی و قابلیت­های فناورانه پیش روی کشور به منظور افزایش سطح این قابلیت­ها با استفاده از رویکرد پیچیدگی اقتصادی است. برای این منظور از داده­های صادرات 128 کشور در سال 2016 بر اساس کدهای شش‌رقمی سامانه هماهنگ شده[1] (HS06)استفاده شد. با تمرکز بر صنعت پتروشیمی، نتایج حاکی از آن است که با تقسیم­بندی محصولات پتروشیمی به چهار چارک بر اساس سطح پیچیدگی، از بین 35 محصول رقابت­پذیر صادراتی کشور، هیچ یک در چارک چهارم (بیشترین پیچیدگی) قرار نمی­گیرند. همچنین با توجه به معیارهای پیچیدگی محصول، فاصله و منفعت فرصت، 44 محصول جدید که در مرز هم­جوار قابلیت­های فناورانه موجود کشور قرار دارند شناسایی شدند. این محصولات، محصولاتی هستند که کشور را به قابلیت­های فناورانه و سطح پیچیدگی بالاتر سوق می­دهند و در عین حال از قابلیت­های کنونی کشور چندان دور نیستند. در نهایت به منظور تعیین اولویت بندی محصولات منتخب، با توجه به سه معیار: تعداد رقبای اصلی صادرکننده، حجم تجارت جهانی و تعداد کشورهای واردکننده محصول، بازارهای بین­المللی این محصولات بررسی شد. بر اساس نتایج این مرحله نیز، از بین محصولات منتخب، 7 محصول،به عنوان محصولات در اولویت تولید تعیین گردیدند.

 

---