یکپارچگی اقتصادی نوعی سیاست بازرگانی است که موجب کاهش یا حذف موانع و محدودیتهای تجاری تبعیض آمیز میان کشورهای عضو و هم بسته می شود. در واقع یکپارچگی اقتصادی زمانی صورت می گیرد که گروهی از کشورها، سیاست های بازرگانی مشترک را به نفع یکدیگر و در راستای افزایش توان تجاری خود مورد تصویب قرار می دهند که این هماهنگی سیاستهای تجاری می تواند بین دو یا بیشتر از دو کشور صورت گیرد. در حقیقت هر نوع توافقی که براساس آن کشورها سیاستهای پولی، مالی و تجاری خود را هماهنگ کنند به یکپارچگی اشاره دارد. مطالعه حاضر به بررسی اثر یکپارچگی تجاری بر جریان تجاری بین ایران و بلوکهای منتخب طی دوره زمانی 2003-1992 پرداخته و در این راستا از روش "داده های تابلویی" بهره گرفته است. براساس نتایج به دست آمده یکپارچگی تجاری بین ایران و اتحادیه اروپا، کشورهای حوزه خلیج فارس، کشورهای گروه D8 و کشورهای جنوب شرق آسیا موجب خلق تجارت می شود که در میان این اتحادیه ها، اتحادیه اروپا و اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا از قدرت بیشتری برخوردار است.